Het puttertje

Theo Decker, een dertienjarige jongen uit New York, overleeft op wonderbaarlijke wijze een aanslag waarbij zijn moeder om het leven komt. Zijn vader is een paar maanden daarvoor verdwenen en Theo komt na de aanslag bij de familie van een rijke vriend terecht. Hij is verbijsterd door zijn nieuwe leefomgeving, verward door zijn klasgenoten die het moeilijk vinden met hem om te gaan en diepbedroefd door het verlies van zijn moeder. Theo vindt houvast aan dat ene object dat hem aan haar doet denken: een klein, mysterieus schilderij, dat hem uiteindelijk in de onderwereld van de kunst doet belanden.

Het puttertje is een roman met een ongekende energie en vertelkracht, waarin Donna Tartt levendige personages, betoverend taalgebruik en adembenemende spanning combineert met diepgaande bespiegelingen over liefde, identiteit en kunst. Een prachtig boek over verlies, obsessie, overlevingskracht en de meedogenloze speling van het lot.

Donna Tartt is geboren in Greenwood, Mississippi. Ze studeerde klassieke talen en filosofie aan Bennington College, Vermont. Ze is de auteur van De verborgen geschiedenis en De kleine vriend. Haar werk is in meer dan dertig talen verschenen.

Recensie IZB-Ark

Nature morte

Na elf jaar is mega-bestsellerauteur Donna Tartt met haar derde boek, “Het puttertje”, – letterlijk en figuurlijk – als een bom uit de lucht komen vallen. Theo Decker overleeft een enorme explosie in een museum. De algehele chaos die uitbreekt, de ontreddering, de verschroeiende lucht, de zalen die veranderen in betonnen puinhopen met daarin de zachte materie van menselijke lijven, het verstarrende denken van Theo; het is werkelijk ongeëvenaard hoe Tartt tot in detail het effect van een terreuraanslag beschrijft.

Eerlijk is eerlijk: na het spectaculaire begin zakt het boek een beetje in naar het nivo van een ouderwetse road-movie: Theo’s  wilde weg door het leven. Maar op het eind komt Donna Tartt, wat mij betreft, weer helemaal op dreef als Theo de filosofische konsekwenties uit alle gebeurtenissen in zijn leven trekt.

Overal laat Tartt zien hoe waar de gereformeerde liturgie is: “… Dit leven, hetwelk toch niet anders is dan een gestadige dood…”. Het begint al in het museum waar Theo’s moeder (een kunstfreak) hem wijst op de vergankelijkheid van het leven in het werk van de meesters uit de Gouden Eeuw: “… Ze wisten precies hoe ze die grens moesten weergeven, die Hollandse schilders: rijpheid die overgaat in verrotting, die vrucht is volmaakt, maar hij is niet blijvend, hij is binnenkort vergaan…” (nature morte – de dood in het leven). De verlossing ziet Theo niet in het “eeuwige leven”, maar in het schilderij van “Het puttertje” waar hij op een clandestiene manier mee aan de haal is gegaan.

Meer dan 900(!) blz. lang Dickiaans proza. Ik vind het fenomenaal!

Voor een uitgebreide recensie: zie mijn blog http://over-boeken.blogspot.nl/2013/10/het-puttertje-donna-tartt.html

Evelien de Nooijer

Oktober 2013