Niet fietsen op zondag

Niet fietsen op zondag is bedoeld als 'Een Ander Gereformeerd Geluid', zou je kunnen zeggen: enig tegenwicht tegen de trieste verhalen van ex-gereformeerden die met afgrijzen en walging terugkijken op hun vreugdeloze jeugd, die hen naar hun overtuiging tot deerniswekkend verwrongen, gefrustreerde en totaal mismaakte wezens gedeformeerd zou hebben, als zij niet op tijd het eertijds streng verboden brede pas opgegaan waren.
Wim Wijnands bekijkt het kerkelijk leven van de jaren vijftig met de ogen van een kereltje van een jaar of twaalf, dat weliswaar niet altijd even gemotiveerd aan zijn religieuze verplichtingen voldeed, maar er toch ook wel degelijk de aardige kanten van zag.
Het resultaat is een bundel schetsen die ouderen met enige nostalgie zullen lezen en jongeren in staat stelt begrip op te brengen voor de warmte waarmee hun ouders en grootouders kunnen vertellen over een kerk die destijds zoveel facetten van hun leven bepaalde. 

Het is een dierbaar document geworden, irenisch en humorvol, verre van bitter of machteloos verwijtend, schrijft Anne van der Meiden in zijn 'Bescheiden woord vooraf'. 

Wim Wijnands (1938) is werkzaam geweest als docent Nederlands en was ook bestuurlijk actief in het onderwijsveld. Daarnaas schreef hij artikelen over muziek en literatuur in diverse Nederlandse kranten, onder andere in Trouw waarin hij in de jaren '70 ook cartoons tekende bij de artikelen van A.J. Klei.
In zijn woonplaats Doetinchem en daarbuiten is hij nog altijd actief op het gebied van taal en cultuur.