Wijsheid (voor leiders)

Belangrijke principes belicht

Als er iets is wat een leider nodig heeft, is het wijsheid. Zien wat achter de dingen zit. Weten wat je moet doen. Bill Hybels is een leider die zijn leergierigheid nooit is kwijtgeraakt. Hij zuigt kennis op, overal waar hij haar kan vinden. Tijdens zijn bijna 35-jarig leiderschap van de Willow Creek Community Church – inmiddels een megakerk – heeft hij zich ontwikkeld tot een leider voor leiders. In plaats van zijn kennis en wijsheid in een strak gestructureerd betoog te gieten, heeft hij met dit boek gekozen voor een verzameling van 76 inspirerend uitgewerkte waarheden voor leiders.

Al jaren bewijst Bill Hybels van de Willow Creek Community Church een leider voor vele leidinggevenden te zijn. In zijn visie op kerkelijk leiderschap loopt de bevlogen spreker zijn troepen ver vooruit. Soms zelfs iets te ver… Want terwijl het voor Hybels de normaalste zaak van de wereld is om in de leer te gaan bij managementdenkers uit het bedrijfsleven, is dit voor veel – met name Nederlandse predikanten – nog eng terrein. Zo werden de bijdrages van Michael Porter en Marcus Buckingham tijdens de Global Leadership Summit in 2007 slechts matigjes beoordeeld. Niet iedereen wist even gemakkelijk de vertaalslag van hun leiderschapslessen naar de kerkelijke praktijk te maken. Jammer, want zij waren absoluut de moeite waard.

De oorspronkele titel van Hybels’ boek zegt het eigenlijk al: Ax.i.om, oftewel: een vanzelfsprekende of universeel erkende waarheid. Maar wat Hybels door zijn dertig jaar leiderschapservaring in een megakerk ziet als universele waarheden, is voor veel van zijn collega’s totaal nieuw terrein. Liever zien zij zichzelf als herder van de gemeente, zich niet bewust dat ook die rol vraagt om de nodige leiderschapskwaliteiten.

Hybels verdeelt zijn waarheden in Wijsheid voor leiders in vier categorieën: visie en strategie, teamwerk en communicatie, activiteiten en beoordeling en persoonlijke integriteit. Toegegeven: sommige van zijn 76 kleine hoofdstukjes zullen voor een groep lezers een brug te ver zijn. Want wat kan een voorganger van een dorpsgemeente met vijftig zielen nu met de aanbeveling om bij het aannemen van personeel te letten op de drie C’s: Character, Competence en Chemistry? Of met de tip om de prestaties van personeel te rangschikken in A, B of C’tjes? De gemiddelde predikant is allang blij dat hij een vrijwilliger weet te vinden om de kerkdeuren zondags te openen en te sluiten…

Toch zou het een gemiste kans zijn om daarmee al de leiderschapslessen van Hybels af te doen als een ver-van-mijn-bed-show. Zo vertelt de predikant over het belang van een duidelijke visie, het communiceren van deze visie, het geven van complimenten en – ook niet geheel onbelangrijk – het luisteren naar Gods stem.

Hybels’ passie voor de kerk (“De lokale kerk is de hoop voor de wereld”) en de rol die leidinggevenden hierin kunnen spelen, werkt erg aanstekelijk. Dat de voorganger, die Nederlandse wortels heeft, soms net iets over de hoofden van zijn Nederlandse collega’s heen lijkt te praten, kunnen wij hem nauwelijks kwalijk nemen. Want misschien is het juist wel onze eigen Nederlandse mentaliteit die ons in de weg staat vooral niet te willen leren van wat Amerikaanse voorlopers ons te bieden hebben. Leiderschap blijft in onze cultuur soms toch een beetje eng begrip. Helemaal wanneer het om kerkelijk leiderschap gaat. En misschien zit hem daar wel de verklaring waarom Hybels leiding mag geven aan een nog steeds groeiende gemeente van 20.000 man, terwijl wij het in Nederland vaak moeten doen met krimpende gemeentes van enkele honderden leden.