Liefde voor Israël nader bekeken

In 2014 publiceerde Steven Paas sr. zijn Israëlvisies in beweging. Het bleek een steen in de vrijwel rimpelloze vijver van Israël-sympathie onder christenen te zijn. De kritische kanttekeningen van Paas werden soms zelfs weggezet als ‘antisemitisch’. De heftigheid van de reacties en het vervallen in dergelijke zware beschuldigingen lieten pijnlijk zien dat er er sprake is van een open zenuw.

In tegenstelling tot de gemaakte verwijten, zijn liefde voor het Joodse volk en sympathie voor het moderne Israël voor de auteur vanzelfsprekend. De vraag is, of deze liefde en sympathie onbegrensd zijn. Is het verkeerd om op fouten van de staat Israël te wijzen? Is het onterecht om te stellen dat met de komst van Christus de exclusiviteit van Israël is opgehouden en dat elke nieuwtestamentische gelovige nu behoort tot geestelijk Israël? Maakt het Evangelie nog onderscheid tussen jood en heiden? Heeft het Joodse volk een apocalyptische rol? Is kritiek op de joodse religie antisemitisch?

Wie sommige reacties op Israëlvisies in beweging leest, krijgt de indruk dat liefde tot Israël christenen verplicht om elk van deze vragen met ‘ja’ te beantwoorden. Daarom schreef Steven Paas een nieuw boek, Liefde voor Israël nader bekeken. Daarin gaat hij in op de liefde voor het Joodse volk, maar ook op de aard en de grenzen daarvan, en op de vraag of kritiek op Israël en het hebben van fundamentele bezwaren tegen de Joodse religie per definitie antisemitisch zijn. Bijzondere aandacht besteedt hij aan de opvattingen van Maarten Luther.

De verschijning van dit boek komt op een goed moment. Want de bezinning over de houding van christenen ten opzichte van Israël is inmiddels begonnen en dwingt de kerken tot het innemen van een genuanceerde positie.