Dag zeggen

Als jonge mensen sterven, is duidelijk hoe vreselijk de dood is. Een leven met nog zoveel kansen en mogelijkheden wordt abrupt afgebroken.
Natuurlijk zijn er talloze vormen van rouw met een glimlach. Na een goed en lang leven, dat vervuld is van liefde en trouw, komt er een moment dat iemand sterft. Dan kan het goed zijn om terug te gaan naar de aarde waaruit de mens gekomen is. Maar zelfs dan zijn er momenten van gemis en verlangen.
Woorden van mensen ketsen vaak af op de eenzaamheid en het verdriet dat ontstaat.
Pieter Both was 32 en had twee kinderen. Zijn vrouw, Rolinda was zwanger van de derde. Plotseling werd ze ziek, een griepje naar het leek. Enkele dagen later overleed zij en bleef Pieter achter met drie kleine kinderen, één zojuist geboren.

In dit boek vertelt hij hoe hij alleen verder moest en hoe hij in de loop der jaren het proces van loslating heeft beleefd.

Een aangrijpende geschiedenis, die wonderlijk genoeg momenten van troost kan geven aan lotgenoten.

Recensie IZB-Ark

Ronddolen in rouw
‘dag zeggen' door Pieter Both.

Rouw; vaak weten we er geen raad mee. Denken we daarom misschien dat rouw met een aantal maanden al wat minder moet zijn? Pijn, die je verdere leven met je meegaat, past niet zo in onze hedonistische cultuur.

Weer een nieuw boekje over rouw bij alles wat al is geschreven? De auteur schrijft vanuit eigen diepe ervaring van verlies van een zeer geliefde. Dit geeft aan het boekje diepte en kracht. Eigen ervaring wordt in dit boekje op een erg goede wijze ingezet om anderen van dienst te zijn. Het is leerzaam met praktische aanwijzingen en biedt eye-openers. Het is geschreven om te laten zien, welke kracht het christelijk geloof geeft om vol te houden; ‘ als stemmen verstommen door de dood blijft God spreken. Als God ons aanraakt en koestert, deinst het duister terug en kunnen we weer lachen'.

De auteur stelt op een liefdevolle en sympathieke manier indringende vragen, die ons voor de spiegel plaatsen: ‘hoe doe ik dit eigenlijk? Treffend is het beeld dat hij gebruikt; rouw is als een doolhof. In een doolhof kom je immers ook regelmatig op punten waar je al eerder was en wat er om de hoek is weet je niet.

Een heel mooi en aangrijpend boekje. Je zal dit boekje regelmatig uit je boekenkast pakken om te lezen, zeker als rouw je levensweg, op welke wijze dan ook, kruist.

Jacolien Cazant
Maart 2012