Triniteit, antropologie en ecclesiologie

Wereldwijd is er sinds de twintigste eeuw voor twee onderwerpen in de theologie opvallend veel aandacht. De volle breedte van de oecumene plaatst de triniteitsleer in het middelpunt en er is mondiaal een hevig debat over de positie van mannen en vrouwen in de kerk. De beide onderwerpen zijn nauw met elkaar verbonden.

Almatine Leene onderzoekt in deze studie de invloed van de godsleer op het debat over mannen en vrouwen in de kerk. Als sleutel gebruikt zij het beeld van God als imago Dei en imago Trinitatis. Centraal staat de vraag: welke implicaties heeft een relationeel verstaan van de triniteitsleer voor de antropologische en ecclesiologische aspecten van het debat over mannen en vrouwen in de kerk?

Om op deze vraag een antwoord te geven onderzoekt de auteur de rol van relationaliteit in de verhouding tussen Deo uno en Deo trino en tussen economische en immanente Triniteit, en in het debat over subordinatie en over taal. Vervolgens gaat zij in op de invloed van de godsleer op het verstaan van de imago Dei, uitgewerkt naar mannelijkheid en vrouwelijkheid. In contrast daarmee beschrijft zij welke invloed de triniteitsleer op het verstaan van de imago Trinitatis heeft en de implicaties hiervan voor het verstaan van mannelijkheid en vrouwelijkheid.

Tenslotte laat de auteur zien wat de invloed van de godsleer op de ecclesiologie en de ambtsleer is. Ook hierin wordt onderscheid gemaakt tussen de imago Dei en imago Trinitatis. Haar conclusie luidt: als het uitgangspunt in de imago Trinitatis wordt genomen, is het zeer wenselijk dat mannen en vrouwen samen in de ambten dienen.